14. "...chętnie widziałabym się w roli pocieszycielki Morgensterna."

"Jedna dobra niedziela nie naprawi całego zepsutego tygodnia."

Kiedy się przebudziłam Morgiego ze mną nie było. Wygramoliłam się z łóżka i poczłapałam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic, włosy związałam w niechlujnego koka i za pomocą kosmetyków, które zawsze znajdowały się w mojej torebce, zrobiłam lekki makijaż. Po porannej toalecie postanowiłam opanować Thomasową kuchnię i zrobić śniadanie. Na stole znalazłam kartkę od blondyna: "Nie wychodź, proszę. Niedługo wrócę, T. ;)"

Najprostsze danie świata- płatki z mlekiem. Siadałam właśnie do stołu, kiedy Thomas wrócił do domu. Ledwie go słyszałam. Chyba myślał, że jeszcze śpię. Sprawdzi sypialnię, a jak zobaczy, że mnie tam nie ma, to będzie wołał- pomyślałam i zaczęłam odliczać: pięć, cztery, trzy, dwa...

- Mili?!- A nie mówiłam?

- W kuchni!- Oznajmiłam i niemal w tej samej chwili skoczek pojawił się w drzwiach. Uśmiechnął się szeroko i podszedł, aby mnie pocałować.

- Wyspałaś się?- Zapytał, siadając na przeciwko mnie.

- Wiesz, tak naprawdę zasnęłam dopiero, kiedy sobie poszedłeś. Strasznie chrapiesz.- Widząc jego minę wybuchłam śmiechem. Zaskoczenie wymieszane z niedowierzaniem było bezcennym widokiem.- Przecież żartuję. Przez całą noc nie wydałeś ani jednego dźwięku.- Wyraźnie mu ulżyło.

- Już myślałem. Zjedz spokojnie, idę się przebrać.- Powiedział i wyszedł. Pochłonęłam moje zimne już płatki i idąc w ślady Morgiego, udałam się do pokoju. Blondyn właśnie wciągał na siebie kurtkę.

- Znowu wychodzisz?- Zapytałam.

- Muszę omówić z trenerem i chłopakami wyjazd na konkurs. Idziesz ze mną?

- Jasne, tylko daj mi się ubrać.

Megan

Kiedy wróciłam wczoraj do domu, brunetki nie było. Pomyślałam, że poszła pogadać z Thomasem. Nie miałam siły, żeby na nią czekać, więc poszłam spać.

Rano wparowałam do pokoju przyjaciółki chcąc dowiedzieć się wszystkiego, ale nikogo w nim nie zastałam.

- Gdzie jest Mili?- Zapytałam Rogera, schodząc do kuchni.

- Nie powiedziała ci?- Wujek wyglądał na zaskoczonego.

- O czym?

- Annie dzwoniła do niej wczoraj i zaproponowała Mili wyjazd w plener na trzy dni.

- Nic mi o tym nie wiadomo.- Stwierdziłam zawiedziona. Przyjaciółka zwykle mi pierwszej mówiła o wszystkim, a tu takie coś?- To dlaczego nie odbiera telefonu?

- Pewnie jest zajęta. Jak będzie mogła, to się z tobą skontaktuje.- Zapewnił mnie nasz 'opiekun', ale mimo to, coś mi nie pasowało. Milka nigdy nie wycinała mi takich numerów.- Megan, jadę do pracy!- Usłyszałam wołanie wujka, a chwilę później odgłos zamykania drzwi.

Przynajmniej wiedziałam, co się stało, że nie nocowała w domu- pocieszałam się w duchu. Zaraz po tym moje myśli zeszły na zupełnie inny tor: Czy rozmawiała z blondynem? Czy się pogodzili? Może to miał być ich koniec? Jeśli to ostatnie, to chętnie widziałabym się w roli pocieszycielki Morgensterna. Mój wewnętrzny głosik mówił mi, że jeszcze będę miała ku temu okazję, a ja ufam swojej intuicji.

Mili

- Naprawdę musisz dzisiaj jechać?- Zapytałam Thoma, kiedy po obiedzie zbieraliśmy ze stołu. Nie było czasu na wymyślne dania, więc po powrocie ze skoczni ugotowałam makaron z sosem.

- Wiesz, że tak. Zabrałbym cię, ale musiałabyś załatwić to z Annie.

- Następnym razem. Teraz nie będę kombinować.- Morgi właśnie zabierał się za zmywanie.

Patrząc na tempo w jakim to robił, odepchnęłam go od zlewu i sama zaczęłam czyścić talerze.

- Nie musisz pomagać.

- Ale chcę.- Podkreśliłam znaczenie słowa 'chcę'.- Poza tym, jeśli będziesz to robił z taką prędkością, obawiam się, że mógłbyś nie zdążyć na zbiórkę.- Opuściłam na chwilę swoje stanowisko, ponieważ chciałam sięgnąć po ścierkę, a Morgi zajął moje miejsce.- Ale z ciebie uparty osioł!- Powiedziałam i natychmiast tego pożałowałam. Okazało się, że Thomasowy kran się wyciąga i blondyn to wykorzystał. Poczułam na twarzy strumień zimnej wody.

- MORGENSTERN!- Krzyknęłam.

- Daj spokój Mili, przecież i tak pięknie wyglądasz.

- No bardzo zabawne Morgen, bardzo!- Wycedziłam przez zaciśnięte zęby. Obiegłam kuchnię wzrokiem w poszukiwaniu narzędzia zemsty. Wzięłam gąbkę do naczyń i włożyłam do zlewu, po czym przeniosłam ją nad głowę skoczka i całą wodę wycisnęłam na niego. Uśmiechnęłam się tryumfalnie i zaczęłam wycierać twarz ręcznikiem.

- Teraz to przesadziłaś.- Morgi jednym zwinnym ruchem przerzucił mnie sobie przez ramię i ruszył do łazienki.

- Puść mnie, brutalu!- Wydzierałam się, okładając plecy chłopaka pięściami.

- Najpierw przeproś.

- Nigdy.- Prychnęłam.

- W takim razie, przygotuj się na zemstę.

- Wszystko jest lepsze, od przepraszania ciebie.- Droczyłam się. W tym momencie wylądowaliśmy w wannie. Morgi odkręcił wodę i zaczął mnie oblewać. Wyrwałam mu prysznic z ręki i role się odwróciły. Próbował powtórzyć mój manewr, ale mu się nie udało, bo schowałam słuchawkę za plecami. Szukał jej na ślepo, tym samym obejmując mnie w pasie. Po chwili otworzył oczy i przestał ze mną walczyć. Staliśmy tak przez chwilę, wpatrując się w siebie nawzajem. Thomas zaczął się do mnie zbliżać. Jego usta już prawie dotknęły moich, ale w ostatniej chwili chlusnęłam mu wodą prosto w twarz.

- Poddaję się.- Przestałam się na nim wyżywać i odłożyłam prysznic.- Ale i tak myślę, że należą mi się małe przeprosiny.- Udał obrażone dziecko. Zaśmiałam się cicho i wyszłam z wanny, zostawiając go tam samego.

- A ja myślę, że nie mam cię za co przepraszać. Sam zacz...- Chciałam powiedzieć, że on zaczął, ale nie zdążyłam, bo wywinęłam orła.

- Nic ci nie jest?- Zapytał spanikowany Thomas.

- Chyba nie.- Powiedziałam niepewnie i spróbowałam wstać, ale tylko ponownie się poślizgnęłam. Skoczek szybko znalazł się przy mnie i wyciągnął rękę w moim kierunku. W mojej głowie pojawił się pewien pomysł. Chwyciłam dłoń chłopaka i pociągnęłam go w dół. Blondyn najwyraźniej się tego nie spodziewał, bo runął na mnie.- Auć!- Udało mi się wyjąkać z pod jego ciężaru.

- Mili, przepraszam.- Podniósł się na rękach i spojrzał na mnie troskliwie.

- W porządku, każdy mógł się poślizgnąć.

- Co? Przecież ty... To twoja wina. Pociągnęłaś mnie.

- Tak sobie tłumacz, Morgen.- Zrzuciłam go z siebie i usiadłam na nim okrakiem.

- Taki układ nawet mi pasuje.- Blondyn objął mnie w pasie i przyciągnął do siebie tak, że teraz opierałam dłonie na jego ramionach. Dzieliła nas już tylko odległość między twarzami. Thomas pocałował mnie delikatnie, ale się odsunęłam.

- Trzeba tu posprzątać, a ty musisz się spakować.- Przypomniałam mu.

- Przecież zdążę.- Stwierdził i znów się do mnie zbliżył. Zatkałam mu usta ręką.

- Wiesz, że Alex nie lubi spóźnień.

- Widzę, że nie odpuścisz.- Powiedział lekko zawiedziony i pozwolił mi wstać. Nie patrząc na niego, wyszłam z łazienki i poszłam się przebrać. Potem zabrałam się za sprzątanie bałaganu po naszej zabawie.

-Skończyłem!- Usłyszałam zadowolony głos Thomasa. Nie zdziwiłoby mnie to, gdyby nie fakt, że minęło nie więcej niż kwadrans.

- Nie wierzę.- Zostawiłam sprzątanie i pobiegłam do pokoju, sprawdzić, czy rzeczywiście wszystko ma.- Jestem pod wrażeniem.- Stwierdziłam, kiedy zauważyłam, że jego rzeczy są idealnie poukładane.- Dobrze, że się tak szybko uwinąłeś. To teraz mi pomożesz.- Z uśmiechem rzuciłam mu trzymaną w dłoni ścierkę.

Dwadzieścia minut wystarczyło nam, żeby kuchnia i łazienka lśniły czystością. Szczerze mówiąc, to Morgiemu tyle wystarczyło. Nawet nie dał mi szansy wykazania się. Robił wszystko w zawrotnym tempie, a do tego niezwykle precyzyjnie.

- Jest coś, czego nie potrafisz?- Zapytałam z podziwem.

- Odkryj to.- Powiedział prowokacyjnie. Zastanawiałam się chwilę, po czym stwierdziłam, że jednak jest coś takiego.

- Już odkryłam!- Posłał mi pytające spojrzenie.- Nie umiesz zmywać naczyń. Znaczy... nie robisz tego tak szybko, jak inne rzeczy.

- Jakie rzeczy?- Cholera, dlaczego on musiał zadawać tak dwuznaczne pytania?

- Thomas, dobrze wiesz, o czym mówię.- Zaczęłam wymijająco, lekko się przy tym czerwieniąc. Przecież nie miałam nic dziwnego na myśli. Blondyn zaśmiał się cicho i podszedł do mnie.

- Tak słodko wyglądasz kiedy się rumienisz.- Chwycił moją twarz w dłonie i złączyliśmy się w namiętnym pocałunku. 

___________________________

Dobrze, że to ostatni taki rozdział, bo robi się za słodko ;p Wolę jak coś się dzieje, więc od następnego zaczynamy zabawę ;)

Chciałam podziękować za wszystkie komentarze, dałyście mi ogromnego kopa do dalszego pisania za co jestem ogromnie wdzięczna! ;D

To co? Do wtorku!

Czytasz?= Komentuj